Hadi Ben Öfkemi Yenemedimde..

Değişiyor insan, vallahi değişiyor. Mesela ben, öyle çok değiştim ki.. Öncelikle bir selam verdiğime, açmıyorum hemen, ne evimin, ne gönlümün kapısını artık öyle. Emin olamıyorum kimseden, kendim kadar. İçimden geçeni söylemiyorum, Kırıldığımdan beri en yakınımdakilere, Susmayı öğrendim istemesem de.

Tatlı söze aldanmıyorum uzun zamandır, Samimiyet konusunda, Epey yol almışlığım var. Öyle herkesle çay içmiyorum. Kırdığım tabularım, Kızdığım eski bir ben var bir de. Küskün de değilim kimseye, Bu kadar iyi niyet; Vallahi fazlaydı kırılgan kalbime. Affedemediğim şeyler var elbette,

Ama yine de teşekkür ederim gözümün, Açılmasında emeği geçenlere...

I Couldn't Conquer My Anger.

People change, I swear they do. I, for example, have changed so much. First of all, when I greet someone, I don't open the door of my home or my heart. I can't be as sure of anyone as I am of myself. I don't say what's on my heart, Since I've been hurt, I've learned to keep quiet, even if I don't want to.

I haven't been fooled by sweet talk for a long time, I've come a long way in sincerity. I don't drink tea with just anyone. There are taboos I've broken, and an old me I'm angry with. I'm not resentful either, So much goodwill; I swear it was too much for my fragile heart. Of course there are things I cannot forgive,

But I thank those who helped open my eyes...